Nieuw Zeeland. Van Noord naar Zuid.

Goededag!

Voordat ik Nieuw Zeeland verlaat eerst een verslag van hoe het was.

Na het schrijven van mijn laatste verslag had ik een lange reis voor de boeg. Van Paihia terug naar Auckland, even snel gegeten en toen stond de nachtbus klaar. Ik hoopte wat te kunnen slapen in de bus maar wonderbaarlijk kwamen we rond Taupo in een sneeuwstorm terecht. Erg verassend zo vroeg al in het jaar. We gingen net de berg weer af toen de weg vol lag met (blokken) sneeuw. Het raam van de chauffeur was bevroren waardoor hij nauwelijks zicht had. En zo gleeen we de berg was. Ik greep nog net de dame naast me niet vast. Wat was ik blij toen we eindelijk veilig in Wellington aankwamen. Toen hoorde ik ook nog eens dat de weg een uur na ons afgesloten was.

Eenmaal in Wellington stond Marlijne op mij te wachten. Ze nam me mee naar hun appartement, gaf een snelle rondleiding en moest aan het werk. Hoe warm welkom het ook was, in Wellington was het maar koud! De stad met de meeste wind doet z'n titel eer aan. Vandaar dat ik de eerste dag ook voornamelijk binnen heb besteed. De hele dag ben ik van museum naar art gallerys gegaan.

Dag 2 besloot ik Mount Victoria te beklimmen. Al is het eerder een grote heuvel. Na de beklimming boven in het zonnetje had ik het eindelijk weer warm. Vanaf daar had je een mooi uitzicht over Wellington. Nu ik toch zo toeristisch bezig was gelijk terug gelopen via oriental bay naar de kabelbaan, die mij omhoog bracht naar de botanical garden.

Na lang wikken en wegen had ik besloten, ondanks de storm op zee de boot naar het zuidereiland te pakken. Ik had immers maar weinig tijd in NZ en wou toch zoveel mogelijk zien. Na het nemen van 2 zeeziek pillen, 4 uur vertraging omdat ze wachtte op beter weer, en mezelf opgesloten te hebben in de bioscoop van de boot met de film Spongebob kwam ik aan in Picton. Wat een leuk klein dorpje met geweldig uitzicht op de fjorden! Op de fiets heb ik de omgeving verkend.Na een nacht slapen in een hostel naast de begraafplaats heb ik de dag erna de bus gepakt naar Nelson.

De weg van Picton naar Nelson was prachting. 2 uur lang langst de kust gereden. Nelson zelf vond ik eerlijk gezegd niet zo bijzonder, maar ik was hier dan ook om het nationaal park Abel Tasman te bezoeken.
'S ochtens vroeg gingen we met de bus naar Kaiteriteri. Er was slecht weer voorspeld maar eenmaal daar klaarde het gelukkig helemaal op. Vanuit Kaiteriteri heb ik eerst het park ontdekt vanuit de boot. Halverwege ben ik uitgestapt en heb ik door het park gelopen. Ik heb 3 verschillende loops gelopen. Je loopt telkens door het bos (soms nog best klimmen ook) en uiteindelijk wordt je beloond met panoramische uitzichten en hemelse stranden, waar ik alleen nog maar van had kunnen dromen. Afgelegen goude stranden met blauwe zee! De dag vloog voorbij en aan het einde van de middag kwam de boot mij weer ophalen. Voldaan die avond een wijntje gedronken en even in de hottub gesprongen.

Het zuidereinland was kort maar krachtig, de dag erna had ik de bus weer van Nelson naar picton. Dit keer overigens een andere, ook mooie, route. Langs wijngaarden (zelfs de grootste van Nieuw Zeeland), appelbomen en door dalen en bergen. We reden zelfs door de wolken, zo hoog.

Vanuit picton weer de boot terug genomen. Ik verwachte in vergelijking met de heenreis een rustige rit maar het leek hen een goede timing om een reddingsoefening te doen. Ik was natuurlijk de enige die niet door had dat het een oefening was. Eerst ging het alarm af en vervolgens werd er omgeroepen dat er brand was op deck 5. Ookal kwam ik er na een lichte paniekaanval achter dat het een ofening was, ik heb niet meer rustig kunnen zitten haha.

Eenmaal in Wellington met Marlijne en haar vriend een half dag tripje gedaan. Langs de kust gelopen naar Red Rocks en gelukkig een zeehond kunnen spotten! Check!

En toen weer de nachtbus terug gepakt naar Auckland. Omdat in eerste instantie mijn bus geannuleerd was, kon ik mezelf kosteloos upgraden naar een slaapbus, met een bed welliswaar.

Nieuw Zeeland was kort maar krachtig! Over een halfuur vertrek ik alweer langszaam naar het vliegveld opweg naar Sydney. Waar de oostkust van Australie op mij wacht! Zoals jullie misschien gehoord hebben is er noodweer in Sydney (alsof ik het met me meedraag ofzo). Maar ik hoop dat dat in de aankomende uren rustiger wordt en ik een onbezorde vlucht heb.

Als afsluiter.. Wist je dat:
- Ik, Marlijne en Tom heel dankbaar ben voor hun gastvrijheid.
- De panorama stand op mijn camera momenteel de meest gebruikte is.
- Ik mij soms net een duitser voel. Altijd enorm voorbereid op pad en overal optijd.
- Ik in mijn hostel in Nelson een bandje omkreeg als bewijs van betaling. Ik weet niet of ik mij hierdoor een ziekenhuis patient voelde of iemand op een all inclusive resort.
- Meghan Trainor de meest beluisterde artiest is door mij momenteel (schaam).
- Ik op de boot gratis koffie kreeg, omdat ik zo aardig was mijn zeeziek pillen uit te delen.

Dag luitjes!

Liefs Elvera